หยุด
!
คิด ก่อน ... เขียน !!!
ขอบคุณภาพ : GOOGLE
ชีวิตคน
... เหมือนคำพระท่านที่ว่า
“
อนิจจา วต สังขารา ”
ใช่ครับ
... สังขารไม่เที่ยง
เกิด
แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ ที่ทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกเบี้ยว ๆ ใบนี้ ต้องเผชิญกับมัน
ไม่มีใครได้รับการยกเว้น หรือ หลบเลี่ยงไปได้
ไม่มีเคยใครที่ไม่เคย
“ เกิด ... แก่ ... เจ็บ และ ตาย ” ในวันหนึ่งข้างหน้า ไม่มีใครหนีพ้น
แม้จะ
... รวยล้นฟ้า หรือ จนติดดิน วันหนึ่งทุกผู้นามก็จะได้พบกับวาระสุดท้ายแห่งชีวิต
เฉกเช่นเดียวกัน
และเมื่อถึงวันนั้น
... !!!
ขอบคุณภาพ : GOOGLE
ไม่มีใครสักคนที่จะเอาอะไร
?
ติดตัวไปได้เมื่อตายจากโลกนี้
ทั้ง
ทรัพย์สิน เงินทอง บ้าน รถยนต์ และ สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ หรือ แม้กระทั่ง ผ้าขาว
ม้าผืนเดียวที่จะพันกาย
ทั้งหมด
ทุกอย่างที่ทำมาทั้งชีวิต ... !!!
สูญสลาย
ลงไปภายในพริบตา
ทั้งที่ตลอดมาชั่วชีวิตที่ผ่านต่าง
ไขว่คว้า และ แสวงหา เหนื่อยล้าจนสายตัวแทบขาด
แต่กลายเป็นว่า มันก็อยู่กับเราแค่
... “ ชั่วคราว ” ... เท่านั้น
แม้แต่
“ เศษซากสังขาร ” ยังมอดไหม้กลายเป็นเศษเถ้าธุรีในกองฟอน
รอวัน “ สูญสลาย ”
ไปกับพระแม่ธรณีในท้ายที่สุด !!!
หลายวันก่อน
ผมไป “ ส่งเพื่อน ” !!!
“
เพื่อน ” ... ที่เหมือนกับว่าได้ ตายจากผม ไปเมื่อหลายสิบปีก่อน
... !!!
“
เพื่อน ” ... ที่วันนั้น ผมหันหลังเดินหนีจากมัน !!!
“
เพื่อน ” ... คนที่ผมไม่ต้องการ
!!!
ไร้สาระ
... ที่จะ ย้อนอดีต ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่าง “ เพื่อน ” !!!
ไม่มีใครผิด
... ถ้าถามว่าใครผิด
ไม่มีใครถูก
... ถ้าจะถามว่าใครถูก
แต่ที่บอกได้คือ
... เราสองคน “ สูญเสีย ” !!!
เสียความรู้สึก
และ เสียดายเวลา แต่ ... ไม่เสียใจ !!!
เราสองคน
... มีความคิดเป็นของตัวเอง มีความคิด มีอุดมคติ มีอุดมการณ์ มีเส้นทางเดิน
และมี
... “ ตัวตน ” ไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลงได้... แม้ว่าจะเป็น “ เพื่อน ”
กันก็ตาม !!!
หลายปีที่ผ่านมา
... เราเจอหน้ากันบ้างบางครั้ง บางเวลา บางโอกาส ต่างเวลา ต่างสถานที่
ต่างกรรม
ต่างวาระ ทั้งใน การทำงาน หรือ งานสังคม ... !!!
เราสองคนไม่เคยหลบหน้าหรือหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า
... เราหันหน้าเข้าหากัน !!!
มี
รอยยิ้มเปื้อนใบหน้า มีสายตาที่เป็นมิตร ต่างฝ่ายต่างโบกมือให้กันด้วย “ มิตรภาพที่ดี
”
ไม่เคยมีสักครั้งที่จะ
“ เพื่อน ” จะทักทายกันด้วย “ วาจา ”
ดังเช่นที่ เพื่อนทั่ว ๆ
ไปเขาทำกัน !!!
เพื่อนหลาย
ๆ คน ... เคยถาม เพื่อนสนิท ... เคยสงสัย !!!
ส่วนไอ้ที่สนิทกันมาก
ๆ มันเคยก่นด่าเราสองว่า
“
มึงสองคน เป็น .... ( วรนุช ) อะไร ? กัน ...
ไม่พูดกันมาเป็นสิบปี ”
และ
อาสาจะเป็น “ กาวใจ ” ให้
“
............. ”
ไม่มีคำตอบ
!!!
หลายปีต่อมาเพื่อนพากันเอียนและเลิกสนใจ
จะมีก็วันนี้ที่
ผม “ ทะลายกำแพง ” ลดอัตราที่เป็นตัวตน
พูดกับเพื่อน
ดังเช่น ... “ ปิยมิตร ” ที่มี “ มิตรไมตรี ” ที่ดีต่อกัน
ขอบคุณภาพ : GOOGLE
แม้จะเป็นเพียงข้อความสั้น
ๆ ว่า .... “ ลาก่อน ” !!!
แต่ผมก็เต็มใจที่จะพูดมันออกมาจากส่วนลึกในจิตใจผม
ผมเคาะโลงบอกมัน
... ก่อนที่เราจะจากกัน !!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น