กระดาษ เทปกาว !!!

กระดาษ เทปกาว ลาเท็กซ์ และ ไม้เสียบลูกชิ้น

COME ON ... LET GO

กลับมาสู่ .... ความเป็นจริง ในวันนี้ !!!
มีอะไร ?  มีอะไรหลากหลายให้ต้องคิดและต้องทำ มากกว่า นั่งอยู่เฉย ๆ ปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไป หลายคนยังครุ่นคิด ใส่ใจ ทดลอง แก้ไข เปลี่ยนแปลง ลงมือทำ ฯลฯ และอื่น อีกจิปาถะ ทั้งสนุกหรือทุกข์ทนไปกับ หน้าที่การงานที่รับผิดชอบ !!! ( ครั้งหนึ่งผมก็เคยเป็นแบบนี้ ... มาก่อน )

แต่ตอนนี้ ... ผมเป็นอิสระ !!!
ผมมีชีวิตเสรี หายห่วง หมดกังวล ...
ไม่มีเรื่องต้องครุ่นคิด ไม่มีเรื่องที่ต้องใส่ใจ ไม่ต้องแก้ไขข้อบกพร่อง ไม่ต้องรับผิดชอบ และ ไม่ต้องทำอะไร ? ไม่ต้อง สนุกสนาน หรือ ทนทุกข์ ทรมาน ไปกับงานประจำ งานชั่วคราว หรือ งานจ้าง ใด ๆ ทั้งสิ้น

เมื่อผมไม่ต้องใช้เวลาในยชีวิตให้หมดไปกับงานประจำที่คุ้นเคยมาในชีวิตทำมาอย่างต่อเนื่องนับเวลาเป็น ... สิบหรือหลายสิบปีที่ผ่านมา
ดังนั้น ... พอมาถึงวันนี้
ผมเลยมีโอกาสและมีห้วงเวลาอย่างเหลือเฟือ ที่จะได้ลงมือทำในสิ่งที่ผมอยากทำ ... ผมอยากเป็นครู แต่ไม่รู้จะไปสอนใคร ? ก็เหมือนกับที่บอกเอาไว้ ... นั่นแหละครับ !!!

ที่ผ่านมา ... ผมไม่เสียเวลาไปกับการคิดเรื่อง งานประจำ ... แต่ผมกลับต้องมาเสียเวลาไปกับการมาคิดถึง สิ่งที่จะทำ ... !!!

และเวลาไม่นานต่อมา ....
ผมก็คิด ได้ (ตกสะเก็ดความคิด) และ คิดออก ว่า ... อะไร ? และ สิ่งไหน ? ที่ผมอยากจะทำ

กระดาษ

ผมคิดถึง ... กระดาษ !!!
ผมคิดถึง ... สิ่งอยากจะทำกับ กระดาษ !!!
ผมคิดถึง ... วิธีที่อยากจะทำกับ กระดาษ !!!
และ ผมก็คิดถึง ... สิ่งที่อยากจะให้เกิดขึ้นกับ กระดาษ !!!

และเมื่อผมมี โอกาสอำนวย ... ผมก็เลย คิดถึงมัน ( กระดาษ ) ... อีกครั้ง !!!
แต่ครานี้ จะไม่ใช่ ... งานพับกระดาษ !!!
ครั้งนี้ ผมโตขึ้น มีความคิดสร้างสรรค์ มีความมุ่งมั่น และ ที่สำคัญ ... ผมมีเวลา !!!
ผมจะทำ สิ่งประดิษฐ์จากกระดาษ

คิดได้ ... ก็ลงมือทำ
Come On ... Do It NOW !!!

ผมคิด ออกแบบ วาดแปลน หาอุปกรณ์ คำนวนความเป็นไปได้ และ ลงมือทำ !!!
ผมหมายถึง .... สิ่งที่ผมจะทำจากกระดาษ ... !!!
มันคืออะไร ? (หลายคนถาม)
มันเป็นศิลปะ ... !!!
ศิลปะที่ทำด้วย ... กระดาษ  

จำได้ว่าเมื่อตอนที่ผมเป็นเด็ก ผมชอบ ... พับกระดาษ 
ไม่ว่าจะพับ ... กล่อง ,  ปืนสั้น , หัวหมู , หมวก , แหวน , หัวใจ , นก , เรือ, เครื่องบิน , จรวด และอื่น ๆ จิปาถะ ... ฯลฯ
และต่อมา ผมก็มีโอกาสได้เรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับ ศิลปะการพับกระดาษของชาวญี่ปุ่น ที่เรารู้จักกันในนาม ORIGAMI 
ผมจึงหา ตำรา ศึกษา และ ทดลองทำ ... !!!
มันเป็น ... งานอดิเรก ที่ผมชอบและรักมันเอามากมาย

ครั้นต่อมาพอผมเติบโตขึ้น เรียนหนัก จบการศึกษา ผมมีงานทำ มีภาระต้องรับผิดชอบ และ มีเรื่องราวมากมาย ที่ต้องทำกับชีวิตตัวเอง ...!!!
การพับกระดาษ จึงกลายเป็นส่วนเกินของชีวิตผม !!!
ผมหยุดพับกระดาษ แต่ ผมไม่เคยทิ้ง ... ความฝัน !!!

และเมื่อลงมือทำ ...
นี่คือ ... งานประดิษฐ์ของผม !!!

ผมทำ PAPER MODEL ออกมาหลายชุด
เช่น รถจี๊ป , รถบรรทุก , รถแข่ง , มอเตอร์ไซค์ (กระดาษ และ กระป่องน้ำอัดลม )
แต่ที่ ผมนำมาให้ดูเป็น
งาน MODEL ...
ภาพ 1 : รถบรรทุก และ รถแข่ง
ภาพ 2 และ ภาพ 3 : รถแข่ง FORMULA

ติดตามเรื่องราวต่อนะครับ ...
ถ้าใครสนใจอยากทำ PAPER MODEL ( ตามภาพ )
ผมจะเอาเบื้องหลังการทำมานำเสนอในโอกาสต่อไป ... !!!

To Be Continuous

ผมทำได้ ...

ผมทำ ( อย่างนั้น ) ได้ ... จริงหรือ ?

ทิ้งท้ายไว้ที่ ... I CAN DO IT

ก็เกิดปัญหาตามมาทันทีว่า ... ผมทำได้จริงหรือ ?
กับ การเป็น ... ครู !!!
แล้วผมจะเอาอะไร ? ไปสอน ...!!!
ที่สำคัญที่สุด คือ ..... ผมจะไปสอนใคร ?

ผมจบ การศีกษาบัณฑิต ( กศบ. )
จาก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พลศึกษา ( มศว.พละ )
วิชาเอก วิทยาศาสตร์ทั่วไป ...ไม่มีวิชาโท
วิชาที่เรียนมาตลอด 4 ปี ในรั้ว เขียว ขาวเหลือง ( ลูกพลบดี)
วิชาที่เรียนมา ทั้ง เคมี ฟิสิกซ์ ชีววิทยา คณิตศาสตร์ หรือแม้กระทั่ง ภาษาอังกฤษ ก็คืน มหาวิทยาลัย กับอาจาร์ยผู้สอนรายวิชาไปหมดแล้ว ...
อีกอย่างตอนที่ผมเรียนก็ใช่ว่าจะเรียนดีเด่นจนสามารถใช้ตำหรับตำราที่เรียนมา.... สอนเป็นอาชีพได้
ไม่อย่างนั้นจะหนีไปทำงานอาชีพอื่น ที่ไม่ใช่ ครู ... ทำไมล่ะ !!!

ผมว่ามันเป็น ... ทัศนะคติส่วนตัว นะครับ !!!
รู้ไหมครับว่า ....
ที่ ... ผมอยากเป็นครู เพราะ ... คนที่บ้านอยากให้เป็น !!! 
( จำไม่ได้เหมือนกันว่า ผมอยากเป็นอะไร ? เพราะถูกพูดกรอกหูอยุ่ทุกวันว่า โตขึ้นเป็นครูจะช่วย เชิดหน้า ชูตา วงศ์ตระกูล ครู เป็น ผู้เสียสละ อาชีพครู เป็น อาชีพที่มีเกียรติ  มีคนนับหน้าถือตา และอื่น ๆ อีกมากมาย )
ที่ ... ผมเรียนครู เพราะ ... คนที่บ้านบอกให้เรียน !!!
( ไม่เคยมีใครสักคนถามผมเลยว่า ... ผมอยากเป็นอะไร ? อยากเรียนอะไร ? หรือ อยากมีอนาคึตแบบไหน ? ... ผมเกิดเป็นลูกครู ผมเลยต้องเป็นครู ... เท่านั้นที่ ผมรู้ในตอนนั้น )

พอเรียนจบออกมา ... ผมไม่ได้เป็น ครู !!!
ไม่ใช่ว่า .... ผมสอบบรรจุไม่ติด
แต่เป็นเพราะ ... ผมไม่ได้ไปสอบบรรจุ ไม่ว่าจะเป็น อัตราครูของ กระทรวงศึกษาธิการ กรมสามัญศึกษา แม้แต่ สมาคมโรงเรียนราษฏร์ หรือ ที่ไหน ๆ ทั้งสิ้น !!!
ผมไม่ ... แม้ ยื่นใบสมัครสอบ
ไม่ใช่ว่า ... ผมกลัวสอบบรรจุไม่ติด
แต่ เพราะ ... ผมรู้ตัวเองดีว่า ผมเป็นครู ... ไม่ได้ !!!
ผมไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็น ... ครู

ผมสอนตัวเองไม่ได้ ... จะไปสอนนักเรียนได้อย่างไร ?
( เมื่อผมสอนตัวเองให้ทำตัวเป็น ... คนดี ... ไม่ได้ ... ก็จบครับ ผมจะไปสอนลูกหลานชาวบ้านให้เป็นเค้าเป็นคนดี น่ะหรือ ยากครับ ... ตัวเองยังสอนตัวเองไม่ได้เลย !!! )
ผมห้ามตัวเองไม่ได้ ... จะไปห้ามนักเรียนได้อย่างไร ?
( เมื่อผมห้ามตัวเองไม่ให้ทำเลวไม่ได้ ... แล้ว คนเลว ๆ อย่างผมจะไปสอนเด็กนักเรียนให้เป็น คนดี หรือ ห้ามทำสิ่งเลวร้ายได้อย่างไรกัน ...!!!  ต้่นกล้ารากเน่า มันจะเจริญเติบโตไปเป็น ต้นไม้ใหญ่ ... ได้หรือ ?ไม่มีทางครับ )

ลองคิดดูซิครับ ...
ถ้าอยู่ต่อหน้า ... ครูห้ามเด็กสูบบุหรี่ !!!
แต่ลับหลัง ... ครูสูบบุหรี่ พ่นควันโขมง !!!
หรือ ...
ในห้องเรียน ... ครูสอนเด็กว่า ห้ามดื่มเหล้า !!!
แต่อยู่กับบ้าน ... ครูตั้งวงเหล้า สังสรรค์เฮฮา ปาร์ตี้ !!!
ถ้าคนที่เป็น ครู คนนั้นกระทำเยี่ยงนี้แล้ว ... จะมีหน้ามาสอนเด็กไม่ให้ทำอย่างนั้น ... ได้อย่างไรกัน ?
จะมองหน้าเด็ก ๆ ที่คุณสอนได้สนิทใจกระนั่นหรือ ?
คุณอาจจะหลอกหรือโกหกกับใคร ๆ ก็ได้ ... แต่เชื่อเถอะครับว่า คุณคงจะหลอกหรือโกหกตัวเองไม่ได้อย่างแน่นอน ... เพราะถ้าคุณโกหกตัวเองแล้ว คุณจะมองหน้าเงาของคุณในกระจกเงาได้อย่างไร ?

ผมทำไม่ได้ครับ ...
เมื่อทำไม่ได้ ... ผมเลยไม่ได้เป็น ... ครู !!!
แต่ก็น่าแปลกใจที่พอ  ผมไม่ได้เป็น ครู ... อย่างที่ใคร ๆ หวัง หรือ ตั้งใจเอาไว้กลับไม่มีใครแสดงอาการไม่พอใจ ... คนที่บ้านบอกแต่เพียงว่า ... ตามใจ !!!
หรือ อาจจะเป็นเพราะว่า ... คนที่บ้านเห็นแล้วว่า ผมคงเอาดีทาง อาชีพครู ไม่ได้ ... ก็เป็นได้
และนี่ก็เป็น ครั้งแรกและเพียงครั้งเดียวในชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ... ที่ผมไม่ได้ทำอะไร ๆ อย่างที่ คนที่บ้านอยากให้ทำ ...!!! แล้วเรื่องจบลงโดยไม่มี อะไร ๆ เกิดขึ้น !!!

และนับตั้งแต่ วันวาร นั้น ที่ผมคิดว่า ผมไม่คู่ควรกับคำว่า ครู !!! เป็นต้นมา ... คำว่า ครู กับผม ก็ดูเหมือนกับว่าจะเป็น เส้นคู่ขนาน ที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้อย่างแน่นอน และผมก็เคยสัญญาเอาไว้กับตัวเองแล้วว่าชาตินี้ .... ผมจะไม่เป็น ... ครู!!!  

แต่แล้ว ... อะไร ? บางอย่าง ที่ผมเองก็บอกไม่ได้ว่า ... มันคืออะไร ?
มันค้างคาอยู่ในใจผม ...!!! จนยากที่จะสลัดมัน
มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ หรือ เหตุการณ์น่าประทับใจจนยากจะเลือนลืม แต่มันเป็น เสมือนหนึ่ง ก้อนหิน ก้อนกรวด เม็ดดิน เม็ดทราย หรือ ละอองฝุ่น ที่อยู่ข้างทางเดินบนถนนสายชีวิตของผม ... ที่ผมได้เก็บสะสมเอาไว้ในระหว่างการเดินทางของผม ที่ผ่านมา ...!!!
แล้วผมก็รู้แล้วล่ะครับว่า ... ผมจะทำอะไร ? กับ ก้อนหิน เกล็ดกรวด ทรายเม็ด เหล่านั้น ...

COME ON ... LET GO !!!